Kadın, bir sigara daha çıkardı paketinden. Daha dünkü çocuktu oysa, pahalı güneş gözlükleriyle otobüs durağını yırtıverdi. Göğüsleri yeni yeşermiş lakin yorgun bir südyen belirmişti elbisenin altından. Zaman aceleci, onun için daha çok üstelik. Bir yalan daha savuruverdi adama telefondan. O incecik koluna astığı, eteğiyle uygun olan çantasına geri koydu markalı sigarasını. Bir fiyaka daha savurdu son kez sokağa, otobüse binmeden. Ne de ağırdır kokusu yalnızlığın. Ne kadar inceliklidir ona yer veren orta yaşlı adam. Dilini çıkardı haylazca, içine nefesini doldurduğu cikletini patlatırken. Ah ömür, ne kadar da kısa etekli. Nasıl da savruluyor rüzgarda.
Gece, cesaretli insanların evidir, şimdi de gece kıyafetleriyle caka satıyor şehre kadın. Merhaba diyor bana, kendine hiç yakışmayan utangaç bir edayla. Halen, aynı asansöre binmekten bile çekindiği komşusu duruyor karşısında. Merdivenlerden çıkardı denk gelince apartmanda. Sonra sonra alıştı, yüzünü aynaya dönerek eşlik etti çıkacağım kata kadar. Dünyanın en güzel şarkısını söylerdi bana ''İyi akşamlar'' derken. Geceyi ağlatıp, şatafatlı ışıkların arasında yitip gidiyor. En kalabalık zamanımda, yalnız bırakıyor beni. Onca dostumun, onca şenlikli masaların yanında içimi üşütüyor, sevinemiyorum. Ah ne güçlü, ne de saygısız aslında kadınım. Bilekleri kıvrılıp başka bir adamın koynuna, alkolün sevdasına geç uyandı sabaha belki de. Belliydi, apartmana öğlen saati geldi sonraki gün. Camdan bakabilirdim sadece artık. Asansör bozuktu aylarca.
//ERGÜN DOĞAN//
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder